Natte voeten in Ooty
Blijf op de hoogte en volg Pierre & Sandra
03 Januari 2014 | India, Mysore
Allereerst willen wij jullie allemaal een heel goed, gezond en gezellig 2014 toewensen. Hebben jullie het gezellig gevierd ? Geen ongelukken met vuurwerk ? De oliebollen hebben wij helaas moeten missen, jammer. Het vuurwerk trouwens ook maar dat lezen jullie verder in het verslag.
De omgeving van Ooty leent zich uitstekend voor wandelen en volgens de reisboeken kun je zo’n trekking op iedere hoek van de straat boeken. Onze eerste opdracht op maandag was het boeken van een trekking voor onze tweede dag in Ooty en dat viel enorm tegen. We hebben werkelijk de hele stad afgezocht naar informatie en kregen niets gevonden. Uiteindelijk hebben we met veel pijn en moeite een tocht geboekt bij het toeristenbureau. Daarna konden we de stad gaan verkennen. Ooty is gebouwd op heuvels en zit ingewikkeld in elkaar; straten die op een plattegrond parallel lopen, blijken in werkelijkheid aanzienlijk in hoogte te verschillen. Charing Cross is het hart van de stad en daarvandaan loopt Commercial Road, een winkelstraat met warme kleding en streekproducten, naar de bazaar. De uitgebreide fruit-, groente,- vis-, vlees- en spullenbazaar was een lust voor het oog maar niet altijd voor de neus. We zagen een best moderne heren- en dameskapsalon en besloten hier naar toe te gaan. Mijn “highlights” moesten nodig bijgewerkt worden en dat was gelukt, ze zijn nu werkelijk pikzwart. Hopelijk gaan die door de zon nog wel een beetje verkleuren. Pierre nam ook een knip- en scheerbeurt en voor 10 euro waren we beide klaar. Toen op zoek naar een restaurant voor de lunch. Moderne restaurants zijn er moeilijk te vinden, bijna alles is hier vegetarisch en wij hadden wel zin in een lekker stuk vlees. Overal zijn bakkertjes met de typische Indische zoetigheden en de kleine locale restaurantjes zonder enige charme, die vooral zeer pikante schotels aanbieden. Pierre’s kippenboutjes waren lekker maar mijn kippenburger was te pittig. Verder hebben we de straten afgestruind met juweliers, kleermakers, souvenir winkels, men verkoopt hier ambachtelijke chocolade. Pierre kocht een ouderwetse katapult en ik 2 nieuwe jurken met glitters (voor de carnaval). We bezochten ook nog een kunstmatig aangelegd meer met een soort van pretpark maar dat hadden we beter kunnen overslaan. Een heerlijke dag die weer voorbij is gevlogen.
Precies om 09.00 uur stonden wij en Bogi klaar voor onze trekking. We twijfelde een beetje of we wel de goede keuze hadden gemaakt omdat de meeste gidsen op z’n minst een auto ter beschikking hebben en wij vertrokken met de bus. Een half uur later werden we gedropt in een mooie omgeving. Nog geen 10 minuten aan de wandel en Pierre stapt tot z’n enkels in een grote modderpoel. Geen nood want iets verder op waren twee meisjes de was aan het doen en daar kon Pierre de grootste zooi afspoelen. We hebben werkelijk een prachtige trekking van ongeveer 15 kilometer gemaakt door naaldbossen, bossen vol eucalyptus, wortelvelden en de mooiste theevelden waar Ooty ook bekend om is. Enorme terrassen vol theestruiken die door veel mankracht geplukt worden. Er komt de allerbeste kwaliteitsthee uit voort, maar ironisch genoeg profiteren de locals daar niet van. Alle goede thee is voor de export. Als je in Ooty een thee bestelde werd die gemaakt van de laagste kwaliteit thee: het gruis dat overblijft aan het eind van de productie. Het stof dat ze na afloop van de grond opvegen wordt hier in heet water gegooid. En dan heb je wel veel suiker nodig om het smakelijk te houden. Onderweg kwamen we vrouwen tegen van de Toda stam en we werden uitgenodigd voor een bruiloft. Toen we hoorde dat we daarvoor een uur heen en terug moesten lopen hebben we beleefd afgewezen. Erg jammer want zoiets maak je waarschijnlijk nooit mee. We hebben ontzettend moeten lachen om onze gids Bogi, hij wilde voor iedere boom, struik en uitzicht foto’s van ons beide maken. Hij had er ook wel kijk op en we kregen duidelijke instructies hoe en waar we moesten staan. Een foto met de zelfontspanner hoeven we deze vakantie in ieder geval niet meer te maken. Het is bijna onmogelijk om in India een rustig en stil plekje te vinden maar deze dag zijn we bijna geen andere mensen tegengekomen. Het was erg jammer dat we op de terugweg lang hebben moeten wachten op vervoer terug naar Ooty. In de stad nog wat oliën gekocht en mijn jurkjes opgehaald. Oudjaaravond waren we uitgenodigd voor een “rock” party in het hotel maar daar hadden we helemaal geen zin in. Lekker relaxen en dan om 12.00 uur naar buiten…dachten we. Het nieuwe jaar zijn wij slapend ingegaan, ook lekker.
De eerste dag in het nieuwe jaar is best spannend voor ons. Wij hebben in het hotel in Ooty, een slaapplek geregeld voor onze volgende bestemming. In Mavanallah, zo’n klein gehucht dat het niet eens in de Lonely Planet staat en het logeeradres heeft ook geen website. We zien het wel. Toen we op het busstation hoorde dat we nog een anderhalf uur moesten wachten op de bus werd het weer een taxi voor ons. Een uur later worden we in het dorp afgezet en bel ik de homestay die ons daar zouden oppikken. Wat blijkt ? Ik heb een verkeerd telefoonnummer gekregen, shit. De mensen hier in India zijn super behulpzaam en meteen staan er 3 mannen klaar met een telefoon en zo worden we alsnog binnen 10 minuten opgepikt. We komen terecht in een paradijs: een leuk huisje, uitzicht op de bergen en omdat we er helemaal alleen zijn twee persoonlijke butlers tot onze beschikking. De rest van de dag doen we niets anders als lekker lezen en een muziekje luisteren. Er wordt thee gebracht, er wordt fruit gebracht en tegen de tijd dat het wat frisser begint te worden, staan er 2 stoelen klaar bij een heerlijk kampvuur onder de sterrenhemel. Als dit vuurtje begint te doven komen de twee heren met een heerlijk avondmaal aangelopen. Een beter begin van 2014 kunnen wij ons toch niet wensen ?
Mavanallah ligt in het Mudumalai natuurreservaat. Het wildpark heeft een grote bevolking wilde olifanten en tijgers. Een paar weken geleden heb ik op Facebook een artikel geplaatst over een tijger die 4 mensen had gedood, nou dat is dus in dit gebied geweest. Toch staan wij er van te kijken dat de mensen hier niet echt bang zijn voor de beesten. De Franse eigenaar van ons verblijf vertelde dat de wilde olifanten hier veel meer slachtoffers maakt. Woensdagmorgen staan we vroeg op voor een safari. Bij de ingang van het park maken we een rondje van 15 km door het park. Op een paar hertjes na zagen we niet veel, maar wat wil je als je met 20 luidruchtige Indiërs op pad gaat. Wandelen is hier streng verboden dus veel meer andere mogelijkheden hebben we niet. Onze taxichauffeur laat ons onderweg meer dieren zien zoals olifanten en apen. Terug bij ons huisje kom ik er achter dat de kolonie mieren, die ik al in de badkamer had gespot, zich hadden verplaatst in mijn rugzak. Het krioelde van vieze kleine mieren en een soort van kleine spinnetjes tussen mijn kleren. We zijn samen bijna een uur bezig geweest om deze weer ongedierte vrij te maken, ach kleinigheidje. Dezelfde taxichauffeur neemt ons eind van de middag mee voor een tocht door een ander deel van het park. Eerst brengt hij ons naar een spectaculair uitzichtpunt over het park, de bergen en dorpen in de omgeving. We kijken ruim 10 km ver weg en met een ondergaande zon werkelijk schitterend. Daarna gaan we op zoek naar tijgers, in dit gedeelte van het park zitten er maar liefst 42 stuks en de kans is best groot dat we zo’n beest tegen gaan komen. Best spannend, zeker als je alle waarschuwingsborden langs de weg ziet staan “don’t stop your car”, “don’t stop for photos” en “don’t picknick”. Na een paar uur geeft de chauffeur het op, no luck today. Hoezo geen geluk vandaag ? We zitten op een prachtige plek in India, in een prachtig wildpark…en of wij geluk hebben !
Vanmorgen zijn we met de bus naar Mysore vertrokken. Een rit van ongeveer 100 kilometer waarover we 3 uur deden en we betaalde hiervoor waren nog geen 2 euro (samen). Het eerste gedeelte ging nog door het park met zijn vele drempels en we vlogen regelmatig uit onze stoel. Daarna begon het landschap te veranderen, meer dorre vlaktes. Onderweg zagen we nog een hele, indrukwekkende begrafenisstoet, de overleden vrouw lag in een prachtig bloemenbed. Ook deze busrit viel ons ontzettend mee. Eenmaal op het busstation van Mysore zaten we binnen een minuut in een tuktuk die ons naar het hotel bracht. Na de lunch zijn we eerst een treinticket gaan boeken voor onze volgende bestemming zodat we ons daar de komende dagen niet meer mee bezig hoeven te houden. In de stad worden we vanmiddag weer veel aangekeken en aangesproken terwijl ook hier toeristen naar toe komen. En ik blijf maar foto’s maken, kan gewoon niet stoppen. Je ziet hier ook zo veel en alles en iedereen is fotogeniek. Het vervolg van Mysore lezen jullie in het volgende verslag.
Liefs Pierre & Sandra
De omgeving van Ooty leent zich uitstekend voor wandelen en volgens de reisboeken kun je zo’n trekking op iedere hoek van de straat boeken. Onze eerste opdracht op maandag was het boeken van een trekking voor onze tweede dag in Ooty en dat viel enorm tegen. We hebben werkelijk de hele stad afgezocht naar informatie en kregen niets gevonden. Uiteindelijk hebben we met veel pijn en moeite een tocht geboekt bij het toeristenbureau. Daarna konden we de stad gaan verkennen. Ooty is gebouwd op heuvels en zit ingewikkeld in elkaar; straten die op een plattegrond parallel lopen, blijken in werkelijkheid aanzienlijk in hoogte te verschillen. Charing Cross is het hart van de stad en daarvandaan loopt Commercial Road, een winkelstraat met warme kleding en streekproducten, naar de bazaar. De uitgebreide fruit-, groente,- vis-, vlees- en spullenbazaar was een lust voor het oog maar niet altijd voor de neus. We zagen een best moderne heren- en dameskapsalon en besloten hier naar toe te gaan. Mijn “highlights” moesten nodig bijgewerkt worden en dat was gelukt, ze zijn nu werkelijk pikzwart. Hopelijk gaan die door de zon nog wel een beetje verkleuren. Pierre nam ook een knip- en scheerbeurt en voor 10 euro waren we beide klaar. Toen op zoek naar een restaurant voor de lunch. Moderne restaurants zijn er moeilijk te vinden, bijna alles is hier vegetarisch en wij hadden wel zin in een lekker stuk vlees. Overal zijn bakkertjes met de typische Indische zoetigheden en de kleine locale restaurantjes zonder enige charme, die vooral zeer pikante schotels aanbieden. Pierre’s kippenboutjes waren lekker maar mijn kippenburger was te pittig. Verder hebben we de straten afgestruind met juweliers, kleermakers, souvenir winkels, men verkoopt hier ambachtelijke chocolade. Pierre kocht een ouderwetse katapult en ik 2 nieuwe jurken met glitters (voor de carnaval). We bezochten ook nog een kunstmatig aangelegd meer met een soort van pretpark maar dat hadden we beter kunnen overslaan. Een heerlijke dag die weer voorbij is gevlogen.
Precies om 09.00 uur stonden wij en Bogi klaar voor onze trekking. We twijfelde een beetje of we wel de goede keuze hadden gemaakt omdat de meeste gidsen op z’n minst een auto ter beschikking hebben en wij vertrokken met de bus. Een half uur later werden we gedropt in een mooie omgeving. Nog geen 10 minuten aan de wandel en Pierre stapt tot z’n enkels in een grote modderpoel. Geen nood want iets verder op waren twee meisjes de was aan het doen en daar kon Pierre de grootste zooi afspoelen. We hebben werkelijk een prachtige trekking van ongeveer 15 kilometer gemaakt door naaldbossen, bossen vol eucalyptus, wortelvelden en de mooiste theevelden waar Ooty ook bekend om is. Enorme terrassen vol theestruiken die door veel mankracht geplukt worden. Er komt de allerbeste kwaliteitsthee uit voort, maar ironisch genoeg profiteren de locals daar niet van. Alle goede thee is voor de export. Als je in Ooty een thee bestelde werd die gemaakt van de laagste kwaliteit thee: het gruis dat overblijft aan het eind van de productie. Het stof dat ze na afloop van de grond opvegen wordt hier in heet water gegooid. En dan heb je wel veel suiker nodig om het smakelijk te houden. Onderweg kwamen we vrouwen tegen van de Toda stam en we werden uitgenodigd voor een bruiloft. Toen we hoorde dat we daarvoor een uur heen en terug moesten lopen hebben we beleefd afgewezen. Erg jammer want zoiets maak je waarschijnlijk nooit mee. We hebben ontzettend moeten lachen om onze gids Bogi, hij wilde voor iedere boom, struik en uitzicht foto’s van ons beide maken. Hij had er ook wel kijk op en we kregen duidelijke instructies hoe en waar we moesten staan. Een foto met de zelfontspanner hoeven we deze vakantie in ieder geval niet meer te maken. Het is bijna onmogelijk om in India een rustig en stil plekje te vinden maar deze dag zijn we bijna geen andere mensen tegengekomen. Het was erg jammer dat we op de terugweg lang hebben moeten wachten op vervoer terug naar Ooty. In de stad nog wat oliën gekocht en mijn jurkjes opgehaald. Oudjaaravond waren we uitgenodigd voor een “rock” party in het hotel maar daar hadden we helemaal geen zin in. Lekker relaxen en dan om 12.00 uur naar buiten…dachten we. Het nieuwe jaar zijn wij slapend ingegaan, ook lekker.
De eerste dag in het nieuwe jaar is best spannend voor ons. Wij hebben in het hotel in Ooty, een slaapplek geregeld voor onze volgende bestemming. In Mavanallah, zo’n klein gehucht dat het niet eens in de Lonely Planet staat en het logeeradres heeft ook geen website. We zien het wel. Toen we op het busstation hoorde dat we nog een anderhalf uur moesten wachten op de bus werd het weer een taxi voor ons. Een uur later worden we in het dorp afgezet en bel ik de homestay die ons daar zouden oppikken. Wat blijkt ? Ik heb een verkeerd telefoonnummer gekregen, shit. De mensen hier in India zijn super behulpzaam en meteen staan er 3 mannen klaar met een telefoon en zo worden we alsnog binnen 10 minuten opgepikt. We komen terecht in een paradijs: een leuk huisje, uitzicht op de bergen en omdat we er helemaal alleen zijn twee persoonlijke butlers tot onze beschikking. De rest van de dag doen we niets anders als lekker lezen en een muziekje luisteren. Er wordt thee gebracht, er wordt fruit gebracht en tegen de tijd dat het wat frisser begint te worden, staan er 2 stoelen klaar bij een heerlijk kampvuur onder de sterrenhemel. Als dit vuurtje begint te doven komen de twee heren met een heerlijk avondmaal aangelopen. Een beter begin van 2014 kunnen wij ons toch niet wensen ?
Mavanallah ligt in het Mudumalai natuurreservaat. Het wildpark heeft een grote bevolking wilde olifanten en tijgers. Een paar weken geleden heb ik op Facebook een artikel geplaatst over een tijger die 4 mensen had gedood, nou dat is dus in dit gebied geweest. Toch staan wij er van te kijken dat de mensen hier niet echt bang zijn voor de beesten. De Franse eigenaar van ons verblijf vertelde dat de wilde olifanten hier veel meer slachtoffers maakt. Woensdagmorgen staan we vroeg op voor een safari. Bij de ingang van het park maken we een rondje van 15 km door het park. Op een paar hertjes na zagen we niet veel, maar wat wil je als je met 20 luidruchtige Indiërs op pad gaat. Wandelen is hier streng verboden dus veel meer andere mogelijkheden hebben we niet. Onze taxichauffeur laat ons onderweg meer dieren zien zoals olifanten en apen. Terug bij ons huisje kom ik er achter dat de kolonie mieren, die ik al in de badkamer had gespot, zich hadden verplaatst in mijn rugzak. Het krioelde van vieze kleine mieren en een soort van kleine spinnetjes tussen mijn kleren. We zijn samen bijna een uur bezig geweest om deze weer ongedierte vrij te maken, ach kleinigheidje. Dezelfde taxichauffeur neemt ons eind van de middag mee voor een tocht door een ander deel van het park. Eerst brengt hij ons naar een spectaculair uitzichtpunt over het park, de bergen en dorpen in de omgeving. We kijken ruim 10 km ver weg en met een ondergaande zon werkelijk schitterend. Daarna gaan we op zoek naar tijgers, in dit gedeelte van het park zitten er maar liefst 42 stuks en de kans is best groot dat we zo’n beest tegen gaan komen. Best spannend, zeker als je alle waarschuwingsborden langs de weg ziet staan “don’t stop your car”, “don’t stop for photos” en “don’t picknick”. Na een paar uur geeft de chauffeur het op, no luck today. Hoezo geen geluk vandaag ? We zitten op een prachtige plek in India, in een prachtig wildpark…en of wij geluk hebben !
Vanmorgen zijn we met de bus naar Mysore vertrokken. Een rit van ongeveer 100 kilometer waarover we 3 uur deden en we betaalde hiervoor waren nog geen 2 euro (samen). Het eerste gedeelte ging nog door het park met zijn vele drempels en we vlogen regelmatig uit onze stoel. Daarna begon het landschap te veranderen, meer dorre vlaktes. Onderweg zagen we nog een hele, indrukwekkende begrafenisstoet, de overleden vrouw lag in een prachtig bloemenbed. Ook deze busrit viel ons ontzettend mee. Eenmaal op het busstation van Mysore zaten we binnen een minuut in een tuktuk die ons naar het hotel bracht. Na de lunch zijn we eerst een treinticket gaan boeken voor onze volgende bestemming zodat we ons daar de komende dagen niet meer mee bezig hoeven te houden. In de stad worden we vanmiddag weer veel aangekeken en aangesproken terwijl ook hier toeristen naar toe komen. En ik blijf maar foto’s maken, kan gewoon niet stoppen. Je ziet hier ook zo veel en alles en iedereen is fotogeniek. Het vervolg van Mysore lezen jullie in het volgende verslag.
Liefs Pierre & Sandra
-
03 Januari 2014 - 17:05
Simone Van Lierop:
Hoi Sandra en Pierre!
Voor jullie ook de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Het is weer genieten van de reisverslagen hoor!
Kijk aub wel uit met het openbaar vervoer, ik heb ik twee dagen tijd al gelezen over een ontspoorde trein en een bus die naar beneden is geflikkerd in een ravijn!
Veel plezier verder.
Groetjes Simone -
03 Januari 2014 - 17:10
Reinier, Anke, Fenna En Melle:
Hoi San en Pierre,
Jullie ook het allerbeste voor 2014.
Ziet er allemaal weer erg leuk uit. -
03 Januari 2014 - 17:16
Ton (en Olga):
Euiiiii Megusse,
Gullie ok de beste wensen voor 2014! Het klinkt weer allemaal erg goed, jammer dat jullie geen tijger gespot hebben anders had je daar weer een paar knuffelfoto's mee kunnen maken.
Wij hebben gelukkig wel mooi vuurwerk gezien, deze keer in Berghem. Was gezellig geweest. Zondag is het Dikke Buikentoernooi met meer dan 100 deelnemers, jammer dat je niet mee kunt mixen wat volgens mij hadden we dan dik gewonnen.
Nog veul plezier daar! -
03 Januari 2014 - 17:41
Tante Mieke:
Hoi Sandra en Pierre,
Jullie ook een super 2014 gewenst. Het begin is in ieder geval goed. De foto's lijken prachtig maar als wij ze groot maken komt er een een blauwe glans over (als ze klein zijn niet). Dus de prachtige kleuren zien wij niet, jammer! Maar de verhalen maken weer veel goed, je schrijft leuk Sandra (ik neem aan dat jij ze schrijft, sorry Pierre:)
Geniet er nog van.
Liefs de Huufkes -
03 Januari 2014 - 18:20
Mark:
Ha die Megusse,
Voor jullie ook de beste wensen, dat jullie nog maar flink mogen reizen in 2014 !
Geweldig verslag en foto's, echt mooi !
Gr.
Mark -
03 Januari 2014 - 19:46
Roy:
Hej Sandra en Pierre,
Jullie ook het allerbeste voor 2014!
Het is weer een spannend en leuk verhaal.
De foto's zijn ook weer geweldig, het is er erg mooi hoor
Groetjes en geniet ervan
Roy -
03 Januari 2014 - 20:05
Lucy:
Nice beginning for 2014 ,beautiful pictures ,and very interesting travels .Stay safe ,love xo -
03 Januari 2014 - 20:15
Jolanda:
Hoi Pierre en Sandra, de allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar. Al hebben jullie het allereerste begin niet meegemaakt. Wij hebben het uitbundig gevierd, met karaoke en zere kelen, haha.
Hier in Schaijk is alles rustig, alhoewel het beestenweer is.
Geniet maar lekker van het mooie weertje daar. En natuurlijk van de rest van jullie mooie reis!
groetjes en kusjes van ons !
-
03 Januari 2014 - 20:56
Marja:
Hey San en Pierre,
Ook nog de beste wensen!! (ook al gedaan via de app!)
Werkelijk een prachtig verslag en superfoto's!
Lees ook de verslagen van je moeder, jullie maken beiden een super reis!!
Ik ga morgen weer reisjes verkopen, hoort er ook bij!
Groetjes marja -
03 Januari 2014 - 21:21
Berit:
Hoi Sandra en Pierre,
Jullie ook nog de beste wensen voor 2014 !! Erg leuk om op de hoogte te blijven van jullie avonturen ! Leuk om jullie te volgen, maar ook leuk om zo iets meer te zien en lezen over de cultuur daar. Ben benieuwd naar jullie volgende verslag !
Enne Sandra...dat zwarte haar staat je goed hoor !! ;)
Groetjes uit het verre Schaijk !! -
03 Januari 2014 - 23:23
Nettie:
Jullie ook de allerbeste wensen voor 2014 en nog heel vel reisplezier!!! Mooi verhaal San, en prachtige foto's !! Ik hou het kort want moet zo met de bus naar Muar.
Liefs Moeders -
04 Januari 2014 - 14:17
Nicon & Manon:
Ook voor jullie de beste wensen voor 2014 !!
gr.
Nicon & Manon -
05 Januari 2014 - 11:02
Rick En Boet:
Rick: "Hihihihihihihihi. Dat is grappig!"
Boet:"Dat zijn wij allebei niet. Dat is een aap."
Rick: "Dat had Pierre denk ik wel geschreven."
Groetjes Rick en Boet en Frank en Silvie -
06 Januari 2014 - 21:03
Dory:
Hoi Pierre en San,
Heb eerlijk gezegd nog niet het hele verhaal gelezen maar de foto's ziin iig geweldig mooi!!
Blijf genieten !! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
