Verliefd op Mysore
Blijf op de hoogte en volg Pierre & Sandra
07 Januari 2014 | India, Hampi
Weer bedankt voor de leuke en gezellige reacties. Sorrie zie dat het verslag belachelijk lang is geworden, misschien zeggen de foto’s al genoeg.
We zitten al over de helft van onze reis en dan gaat het erg snel. Zeker omdat we moeten plannen zodat we op uiterlijk zaterdag in Mumbai willen zijn. Een week geleden hebben we besloten om Goa over te slaan. Mysore hadden we zeker niet willen missen, wat een geweldige stad. Vooral de Devaraja markt waar we iedere dag zijn geweest, alleen maar om mensen te kijken. De langgerekte ommuurde groente- en fruitmarkt heeft aparte afdelingen voor groenten, suikerbrokken, bloemslingers en tika poeder. Vooral de afdeling bananen doet goede zaken en voortdurend zie je mannen met manden vol bananenkammen op het hoofd om de markt te bevoorraden. Voor mij in ieder geval een zeer fotogenieke markt.
De grootste bezienswaardigheid van Mysore is het paleis van de maharadja en zaterdagmorgen was dat onze eerste stop. De maharadja's van Mysore waren in het verleden rijk en bouwden in 1897 dit paleis. Het paleis is één van de grootste gebouwen van India en een deel wordt tijdens festiviteiten nog steeds door de huidige koninklijke familie gebruikt. Bij de ingang moeten wij helaas onze camera afgeven, er mogen namelijk binnen geen foto's worden gemaakt. Bij een andere balie moeten we onze schoenen inleveren, het paleis dient men namelijk blootsvoets te betreden. We waren helemaal onderste boven van dit prachtige paleis, het interieur is zo ontzettend mooi, zelfs soms een beetje "overdone". Het is jammer dat we geen foto's mogen maken zodat jullie kunnen meegenieten. Het interieur is een mix van hindoeïstische, islamitische en Europese elementen. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de glas-in-loodramen uit België in de enorme koepel van de Kalyana Mantapa, de trouwzaal. Enorme houten en zilveren deuren leiden naar zalen met gigantische zuilen en prachtige marmeren mozaïekvloeren. We lopen door de schitterende zalen vol pracht en praal en krijgen een beetje een idee hoe rijk de koninklijke families in het oude India geweest moeten zijn.
Maar de stad is ook beroemd om zijn goede kwaliteit zijde, wierook en sandelhout, de basis voor het vervaardigen van onder andere wierook en parfum.
Na de lunch gaan we naar een “sandelwood” fabriek, we gaan volgens mij wel 50 jaar terug in de tijd maar reuze interessant om te zien. Het aantal toepassingen van sandelhout is groot. Het kostbare hout gebruikt men voor de bouw van tempels of bij de crematie van hooggeplaatste personen. Vermalen en geperst wordt het verwerkt tot wierookstokjes. Door middel van waterdampdistillatie wordt uit het hout een olie gewonnen met een gele kleur en een zoete en houtachtige geur. Sandelolie is een belangrijk ingrediënt in parfums en cosmetica. Voor de ontdekking van de penicilline was sandelhout een van de belangrijkste middelen tegen geslachtziekten. Wij kochten wat wierookstokjes en een stuk zeep waarmee we “forever young and beautiful” blijven.
Nu we toch onderweg waren ook maar meteen een zijdefabriek bezocht. Ook hier moet ik helaas mijn camera achterlaten bij de bewaking. We kregen het hele proces uitgelegd door onze tuktuk chauffeur en vonden het helemaal geweldig.De zijde komt in strengen binnen van een ander deel van de fabriek, 30 kilometer verderop, waar de lokale boeren hun kokkonen verkopen. Aldaar worden die gekookt en worden de kokkonen afgewikkeld, 8 kokkonen in een streng. Die strengen worden hier gewassen en tijdelijk gekleurd. Die kleur, oranje, groen, rood of gewoon natuurlijk geven de herkomst aan en daarmee het gebruik. schering en inslag heet dat, geloof ik, in ieder geval de draad op de schietspoel heeft een andere herkomst als de staande draden. Eerst worden de draden van de strengen op klossen gerold. Een arbeider houdt een bank met een stuk of 20 strengen in de gaten en knoopt de draad opnieuw als hij breekt en plaatst een nieuwe streng als hij op is. Daarna worden twee klossen samen opnieuw op een grotere klos gedraaid. Die grotere klos wordt dan nog eens omgespoeld, zodanig dat die twee draden getwist worden. Hierna splitst het: sommige spoelen worden nogmaals gespoeld op een conische spoel, anderen op een dunne spoel, die in de schietspoel past. Die conische spoelen worden met honderden tegelijk samen op een heel grote trommel gerold, 114 cm breed. Er is ook een afdeling waar ze gouddraad maken, veilig achter tralies. Nu komen we in de weverij: 64 normale en 12 uitgebreide mechanische weefgetouwen staan tegelijkertijd te ratelen, en nog zie je maar hier en daar iemand met oordopjes. Wat een herrie!!! Ieder weefgetouw maakt een ander patroon. De normale hebben alleen een gouden rand aan een of twee zijden, de uitgebreide machines maken patronen over de hele breedte. Die patronen worden gemaakt via een soort ponsbandsysteem dat een beetje lijkt op dat van een straatorgel. Sommige hebben een soort houten ketting, latjes met ijzeren pinnetjes, andere gebruiken kartonnen banden met geponste gaatjes. Er zijn weefgetouwen met maar een schietspoel, sommigen tot wel 5 spoelen die beurtelings worden overgetikt. Een hele portie hogere wiskunde om het patroon te bedenken en nog meer fijn mechanica om zo'n machine te maken. Allemaal puur mechanisch, het enige elektrische zijn de verlichting en de aandrijfmotor. Redelijk ouderwetse gietijzeren machineframes, tandwielen, nokkenassen, hefbomen en heel veel touwtjes. Zeker 50 jaar oud, maar degelijk en duidelijk goed onderhouden. De bedieners, allemaal mannen, zijn duidelijk niet zomaar productiewerkers, je ziet dat ze echt gevoel hebben voor de machines en haarfijn weten hoe te handelen. Met een ongelofelijke vingervlugheid knopen ze de draad als ze een schietspoel vervangen of grijpen in als er iets mis gaat. Als je ziet hoe dun een zijdedraad is, is het een wonder hoe ze zo'n lappen weten te fabriceren. Natuurlijk worden we door de tuktuk chauffeur later afgezet bij een zijde winkel en daar kocht ik twee zijde sjaaltjes voor nog geen 15 euro.
De volgende ochtend staat de Sri Chamundeswari tempel op Chamundi Hill op het programma. Deze tempel ligt op een 1065 meter hoge heuvel. De familiegodin van de heersers van Mysore was de godin Chamundeswari. De tempel stamt uit de 12e eeuw en is aan haar gewijd. De toegangspoort (gopuram) is in de 17e eeuw gebouwd, is 40 meter hoog en telt 7 verdiepingen. Deze tempel hadden we beter een dag eerder kunnen bezoeken want het was er belachelijk druk. Er stonden enorme lange rijen bij de ingang en ondanks dat wij dure kaartjes (€2,40) hadden gekocht voor een versneld bezoek, besloten we de tempel niet te gaan bezichtigen. Een vent nam ons mee naar een kleinere tempel en konden zo het ritueel toch meemaken. Wij hebben niet veel met die tempels hier en vinden het geldklopperij. Voor iedere rode of witte stip of geluksarmbandje moet je gewoon betalen. Voordat je het weet staan ze weer met een bakje voor je neus waar geld in moet. Eenmaal weer buiten komen we er per ongeluk achter dat wij een hele grote fout hadden gemaakt. Alle tempels moet je blootsvoets betreden maar deze keer hadden wij onze slippers in onze tas gestopt en deze meegenomen in de tempel . Onze gids ontplofte bijna….daar staat een zware boete op van wel 1000 roepies (12 euro). Tja wisten wij veel ! We nemen de lange trap ( 1000 trede) naar beneden te nemen. De treden zijn niet overal even groot en het loopt niet bepaald makkelijk. Op ongeveer een kwart van de route naar beneden, staat de vijf meter hoge, uit één blok gehouwen reusachtige stier Nandi. Nandi is het rijdier van de Hindoe-god Shiva en pelgrims brengen hier dus offers. Het beeld schijnt één van de grootste Nandi's van India te zijn. Hier staat ook weer onze tuktuk chauffeur te wachten en rijden we weer terug naar ons hotel. Sandra is hier een stukje vergeten maar dat legt ze wel uit als we thuis zijn…de muts. Hihi…dan zal ik dat maar meteen doen, de chauffeur zou ons opwachten bij een stier. We stonden op een half uur op verkeerde plek te wachten, waar koeien rondliepen en waar beslist geen 5 meter hoog beeld van een stier stond.
’s Middags gaan we nog naar het kleine spoorwegmuseum welke is opgericht in 1979. Er staan verschillende stoomlocomotieven uit 1900-1932. De trots van het museum is de Maharani Saloon. Dit rijtuig van de vrouw van de maharadja ui 1899 is uitgerust met slaapkamer, bad, toilet en ruimte voor de bedienden. Het was wel een grappig om te zien. We hebben geluk hier in het weekend te zijn want alleen dan wordt ’s avonds het paleis een uur verlicht met 80.000 tot 100.000 gloeilampen. Niet alleen het paleis maar ook de poorten en tempels er omheen, werkelijk sprookjesachtig zo mooi.
Maandagmorgen gebeurde iets waar we al bang voor waren. Om 04.15 uur waren we op zoek naar een tuktuk die ons naar het treinstation zou brengen. Bij de receptie al eerder nagevraagd of dat wel zou lukken in verband met een aangekondigde staking door de chauffeurs. Natuurlijk geen tuktuk te bekennen en zeker al niet rond dat tijdstip. We moesten maar lopen en dat zou betekenen dat we de trein zouden gaan missen. Iets verderop in de straat zagen we gelukkig een tuktuk komen aanrijden en met pijn en moeite bracht hij ons naar het treinstation. Dat wil zeggen iets voor het station zodat mensen het niet zagen. Vooral Pierre is sinds een treinreis in China wat huiverig voor dit vervoersmiddel maar het is bijzonder goed verlopen. Voor nog geen 30 euro bracht de trein ons naar het 550 km verderop gelegen Hospet. We boekte de meest luxe plaatsen die mogelijk waren en zaten lekker met z´n tweetjes in een coupe. Een relaxte, eigenlijk best saaie dag waar we voornamelijk slapen en lezen. Twaalf uur later arriveren we in Hospet en met de tuktuk (hier geen stakingen) staan we een half uur later in het prachtige Hampi.
Vandaag doen we het lekker rustig aan. Vanmorgen ons ingeschreven bij het politiebureau (verplicht), een busticket naar Mumbai geregeld en mezelf verwend met een pedicure. We vertrekken hier pas vrijdagavond en kunnen ons zo’n dag wel permitteren. Wat hier we vooral lekker vinden is dat het erg toeristisch is en westerlingen niet meer zo worden aangekeken/nageroepen. Klein minpuntje….geen alcohol in Hampi maar dat overleven we wel.
Hoe is het in Nederland ? Willen jullie aub aan de weergoden doorgeven dat ze niet met de kou hoeven te wachten totdat wij terug zijn ? Ruim 10 graden, dat is toch niet normaal ?
Lieve groetjes Pierre & Sandra
-
07 Januari 2014 - 11:25
Nettie:
Wat een mooi uitgebreid verslag. Blij dat jullie de derajava markt ookzo leuk vonden!
Ik geniet op dit moment van Singapore. Het lijkt me sterk dat Dubai dit gaat winnen. Morgen vertrek ik waarschijnlijk richting Maleisië met de trein , maar eerst nog die vervelende grens weer!
Nog heel veel plezier in Hampi en in Mumbai!!!
Liefs Moeders. -
07 Januari 2014 - 13:19
Nettie:
PS. En dat stuk sandelhoutzeep helpt niet, ik heb twee jaar geleden zo'n zeep gekocht en ik ben gewoon oud geworden! Maar lekker ruiken doet het wel. En och je moet tóch iets kopen. -
07 Januari 2014 - 16:38
Lucy :
Thanks for your report again ,love it .
Winter is here ,we have half a meter off snow in two day's ,and ---30 degrees this morning ,very cold ,
All schools are closed ,so nice and warm inside .
love xoxo -
08 Januari 2014 - 10:39
Marja:
Prachtige foto's en mooi verslag weer! Geniet er nog van!
-
08 Januari 2014 - 11:52
Dory:
Jullie zijn in een heel andere wereld, prachtig!!! Blijf genieten!!!
-
09 Januari 2014 - 14:06
Boet:
Flip de beer logeert hier nu en speelt met Tijgertje.
De bananen waren best wel leuk.
Het paleis was ook best wel leuk.
De trein was ook best wel leuk.
Groetjes Rick en Boet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley